Alfa Romeo Stelvio 2.2 diesel AT8 – takiej Alfy jeszcze nie było

Alfa Romeo to jedna z tych marek, która wywołuje prawdziwe, motoryzacyjne emocje. Stety czy niestety, podobnie jak wiele innych uznanych motoryzacyjnych brandów, tak i ona musiała się dostosować do współczesnego trendu i zaoferować samochód, który z zasady jest przede wszystkim funkcjonalny. Projektując swojego pierwszego SUV’a – model Stelvio, nie poddano się jednak tak zupełnie i próbowano za wszelką cenę zaszczepić w nim chociaż trochę historycznego, sportowego DNA tej marki. Efektem tego jest jeden z najbardziej rasowych i najlepiej prowadzących się SUV’ów średniej wielkości na rynku. Ile pozostało w nim tej klasycznej Alfy, a ile praktyczności? 

Dzisiaj, każdy producent musi posiadać w ofercie SUV’a. To wręcz podstawa gamy modelowej, której poddały się nawet takie marki jak Bentley, Rolls-Royce, Lamborghini, a wkrótce Ferrari i Aston Martin.

Borykająca się z problemami Alfa Romeo upatrywała w tym swojej szansy, na podniesienie sprzedaży. Efekt? Wielkie rozczarowanie. Ale na pewno nie jest to wina Stelvio.

Samochód ma do zaoferowania wiele. Po pierwsze, ten pierwszy w historii Alfa Romeo SUV, jest atrakcyjny wizualnie. Model zadebiutował na Polskich drogach w 2017 roku, a projekt nadwozia spójny jest wizerunkowo i technicznie z wcześniej zaprezentowanym modelem – sportowym sedanem Giulia. Obydwa łączy linia nadwozia, sportowy styl oraz charakterystyczny dla Alfy wlot powietrza z przodu zwany „Scudetto”. Stelvio ma niespełna 4,7 metra długości, co klasyfikuje go w segmencie takich aut, jak Audi Q5, BMW X3, Mercedes GLC, Lexus NX, Jaguar E-Pace i Volvo XC60. Na ich tle Alfa Romeo reprezentuje inny, swój własny styl.

Także stylistyka wnętrza podporządkowana została stylowi Alfy. Kabina jest przestronna i przeznaczona dla 5 osób. Cały kokpit wykończony jest dobrej jakości, miękkimi materiałami. Szkoda, że w parze z dobrym wykonaniem, nie idzie także ich wizualna strona. Czerwona, skórzana tapicerka w prezentowanym egzemplarzu jest przyjemna w dotyku, ale wizualnie sprawia wrażenie jakby plastikowej.

Nie da się jednak ukryć, że Stelvio to samochód zbudowany z myślę o kierowcy, czego dowodzić może także jego nazwa. Stelvio to najwyższa górska, przejezdna przełęcz we Włoszech, a krajowa droga o tej samej nazwie, która przez nią przechodzi, wije się na odcinku prawie 20 km i liczy ponad 75 ostrych zakrętów. Jak na dużego SUV’a, Alfa waży stosunkowo nie wiele – zależnie od wersji około 1700 kilogramów. Taki wynik, udało się osiągnąć dzięki szerokiemu zastosowaniu ultra lekkich materiałów w konstrukcji, takich jak włókno węglowe z którego wykonany jest wał korbowy oraz aluminium z którego wykonany jest dach, drzwi, błotnik, elementy silnika i zawieszenia. Masa rozkłada się niemal idealnie pomiędzy przednią i tylną osią. To wszystko sprawia, że Stelvio jeździ doskonale – precyzyjnie i pewnie. Mimo dużych gabarytów, samochód bardzo łatwo jest wyczuć i już po chwili pozwala doświadczyć tego, z czego słynie Alfa. Nazwa nie jest więc bezpodstawna i tym samochodem naprawdę można pojeździć po górskich serpętynach.

Jak na SUV’a, siedzi się stosunkowo nisko – bardziej jak w rodzinnym samochodzie, a przecież ta Alfa ma 20 cm prześwitu (aż trudno w to uwierzyć patrząc na zdjęcia, prawda?). Kokpit jest bardzo przejrzysty i nieskomplikowany – to zupełne przeciwieństwo konkurentów. Proste, ergonomiczne pokrętła, kilka przycisków, wszystkie jednofunkcyjne. To powoduje, że obsługa i tak zwana ergonomia jest niemal idealna.

Drażnić może kilka detali, jak na przykład jakość kamery cofania, porównywalna z pierwszymi telefonami komórkowymi z kolorowym wyświetlaczem. Ma się wrażenie, że projektanci tego samochodu tak się przejęli stylistyką zewnętrzną i prowadzeniem, że zapomnieli na pasach bezpieczeństwa z przodu założyć “napy”, ograniczające zsuwanie się klamry do poziomu progu. Ale taki jest urok włoskich samochodów. Nie są idealne, nie są perfekcyjne, ale mają w sobie to coś.

W celu zmniejszenia masy i obniżenia zużycia paliwa we wszystkich Stelvio zastosowano w pełni aluminiowy jednolity blok silnika oraz 8‑biegową skrzynię automatyczną. W testowanym egzemplarzu ogólny odbiór zepsuł właśnie napęd. Mimo, że silnik dysponuje bardzo przyzwoitą mocą 210 koni mechanicznych, mimo dobrych osiągów (“setka” w 6.6 sekundy) i bardzo rozsądnego zużycia paliwa (8 litrów ON na 100 km), mówiąc najogólniej – diesel do Alfy nie przystoi. Auta tej marki najlepiej czują się, brzmią i jeżdżą z silnikami benzynowymi. I tylko dlatego można odradzić wybór diesla.

Dobrą alternatywą jest podstawowy, 2-litrowy motor benzynowy o mocy 200 KM.

Samochód udostępniony przez dealera Auto Plus z Gdańska

Skomentuj

komentarzy