Dodge Challenger 392 SCAT PACK Widebody – mięśniak z Ameryki

Dodge Challenger to samochód bezkonkurencyjny. Jest oderwany od rzeczywistości, tak jak większość polityków w naszym kraju. Samochód pełen sprzeczności! Wielkość nadwozia przywodzi na myśl ogromne limuzyny, moc silnika wskazuje na auto klasy super-sport, a zużycie paliwa konkuruje z Mercedesem… Actrosem. Challenger to reprezentant tak zwanych „muscle cars”, a za jego głównego rywala należałoby uznać Forda Mustanga. Dodge mocno różni się od tego, do czego przyzwyczaiła nas motoryzacja z Europy i Azji i to czyni z niego tak unikalną propozycję.

Amerykańska, chociaż należąca już do FCA (Fiat Chrysler Automobiles) marka, powróciła do Trójmiasta po długoletniej przerwie, za sprawą firmy Auto-Mobil z Wejherowa. Dealer od połowy ubiegłego roku został oficjalnym i jedynym jej przedstawicielem w naszym regionie.

Dodge w Polsce ma w ofercie w tej chwili trzy modele, ale to Challenger’a uznać można za ten najbardziej charakterystyczny i stanowi on swego rodzaju trzon oferty. Jest to mocne i agresywne coupe o większych rozmiarach niż może to się wydawać. Ten „Amerykanin” ma ponad 5 metrów długości i blisko 2 szerokości. Waży przy tym prawie 2 tony. To wszystko sprawia, że teoretycznie konkurentem dla niego powinien być Mercedes-Benz S Coupe, a nie Porsche 911.

Prawda jest jednak taka, że żaden z powyższych nie ma wspólnych cech z Challengerem, chociaż w jego konstrukcji wykorzystano elementy z Mercedesa Klasy S W220 oraz E W211. Stosunkowo kanciaste nadwozie skrywa kilka smaczków, na które nie od razu zwraca się uwagę. Wielki wlot powietrza na masce, uzupełniają mniejsze w przednich… reflektorach. Te wewnętrzne to tak naprawdę kanały wlotowe do komory silnika. Wlew paliwa nie jest ukryty pod żadną klapką i stanowi element dekoracyjny, a z tyłu brak wymyślnych spojlerów, dyfuzorów czy też wyjątkowego wydechu.

Ogólnie rzecz biorąc, jest to samochód bardzo indywidualny, dlatego właśnie rozpatrywać trzeba go w kategoriach „Muscle Car”, a nie auta sportowego czy Gran Turismo.

Prezentowany egzemplarz to wersja 392 SCAT PACK Widebody. Napędza go, absurdalny jak na współczesne pro-ekologiczne czasy, silnik HEMI o pojemności 6.4 litra w układzie V8, generujący moc 475 koni mechanicznych. Z ciekawostek, numer 392 w nazwie modelowej pochodzi od pojemności wyrażonej w calach sześciennych. Co więcej, 4 z 8 cylindrów mogą zostać dezaktywowane podczas spokojnej jazdy.

Napęd przekazywany jest na tylne koła za pośrednictwem 8 biegowego automatu TorqueFlite, który produkowany jest na licencji firmy ZF przez oddziały Fiat Chrysler Automobiles na terenie USA. Czasy zmiany biegów wynoszą do 200 milisekund, a dodatkowo, skrzynia zapewnia możliwość zmiany przełożeń w sposób niesekwencyjny – przechodząc od przełożenia biegu “8” do przełożenia biegu “2” w ekstremalnych sytuacjach.

Do danych technicznych trzeba podejść z przymrużeniem oka, bo różnice w mocy (a także cenie) są takie, że nawet polscy przedstawiciele marki nie do końca są pewnie ile wynosi “to czy tamto”. Nie ma też polsko-języcznych katalogów i cenników.

W kwestii prowadzenia i zachowania na drodze, Challenger to typowy przedstawiciel motoryzacji zza Oceanu. Nie ma w nim precyzji prowadzenia rodem z BMW. Jest za to niepowtarzalne poczucie mocy, hałasu i szumu wokół siebie. Challenger wygląda piekielnie agresywnie, szczególnie z pakietem poszerzającym „Widebody”.

Wrażenia z jazdy to taka mieszanka komfortu – całkiem niezłego tak na marginesie i nerwowości. Każde mocniejsze dodanie gazu powoduje zerwanie przyczepności i „zamiatanie” tylną osią. Jeśli jednak zachowa się czujność i umiar w dawkowaniu paliwa, Challenger okazuje się cywilizowany. Co więcej, z racji wymiarów, 4 osobowa kabina wręcz rozpieszcza przestrzenią jak na samochód o sportowych aspiracjach.

Challenger nie jest ani samochodem typu Gran Turismo, ani sportowcem. Jest za duży i za ciężki, aby bić rekordy na torach wyścigowych, sprawdzi się natomiast jeżdżąc bokiem, paląc opony i zużywając 40 litrów paliwa na 100 kilometrów. Na pewno przyciągnie też więcej spojrzeń niż precyzyjny jak skalpel samochód sportowy z Europy.

Challenger byłby dobrym kompanem w dalekiej podróży. Szczególnie po zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych, gdzie delektując się widokami, można by się pobawić za kierownicą i pokręcić bączki w odludnym miejscu. To takie spełnienie amerykańskiego snu, ale w motoryzacyjnym wydaniu.

Skomentuj

komentarzy