Moto3m.pl Trójmiejski Portal Motoryzacyjny
Kiedy w 1492 roku Krzysztof Kolumb odkrył Amerykę, przywiózł do niej zalążek europejskiej technologii. „Ucywilizowana” Ameryka szybko zaczęła się rozwijać, stając się w obecnych czasach najbardziej innowacyjnym regionem świata. Najnowocześniejszy sprzęt wojskowy, słynne wytwórnie filmowe, dolina krzemowa, a nawet sukces w postaci pierwszego człowieka na Księżycu. Ten utalentowany naród wciąż ma jednak problem z produkcją samochodów, które najogólniej mówiąc, odstają od tych z Europy. A może obecnie jest to już nieaktualne?
Dodge Charger to mało znany w Polsce, a nawet w Europie samochód. Dość powiedzieć, że prezentowany egzemplarz to prawdopodobnie jedyna sztuka modelu z rocznika 2015 w kraju nad Wisłą!
Teoretycznie Charger ma wszystko to, co czyni samochód wyjątkowym. Tylny napęd, dużą moc i rasowy klang silnika V8 w nadwoziu typu sedan – czy to pogromca RS6, M5, E63 i spółki? Nie sądzę, ale warto mu się dokładnie przyjrzeć…
Czym właściwie jest ten samochód?
Dodge Charger 2015 to 5-miejscowa, ponad 5-metrowa limuzyna. Jednak niech nie zmylą Was jej rozmiary. Daleko mu do europejskich odpowiedników takiej długości. A8, S-Klasa czy seria 7 grają o 1-2 klasy wyżej w kwestii luksusu i mają zupełnie inny charakter na drodze.
Amerykanin zachwyca swoją sylwetką. Jest wielki, masywny i efektowny. Na jego nadwoziu z każdej strony i pod każdym kątem coś się dzieje. Przetłoczenie biegnące od przednich drzwi przechodzi w spojler na klapie bagażnika, linia dachu opada w stylu coupe, a zwieńczeniem są światła, które swoim kształtem i obrysem świetlnym mocno odbiegają od tego, co znane jest z europejskich dróg.
Prezentowany egzemplarz posiada jeszcze amerykańskie oświetlenie, z charakterystycznymi dla tamtego rynku „obrysówkami” (małe światła z boku zderzaków). Aktualny właściciel okleił również dach czarną folią, co wydaje się być bardzo dobrym pomysłem.
Nowością, biorąc pod uwagę styl, w którym lubują się Amerykanie, jest niemal całkowity brak chromowanych akcentów na nadwoziu. Znaleźć można je tylko na napisach zdobiących karoserię.
Obszernie, ale bez „wodotrysków”.
Po zajęciu miejsca wewnątrz, czar Amerykanina pryska. Szkoda, że projektantom Dodge’a zabrakło pomysłu na przeniesienie charakteru zewnętrznego do środka samochodu. Kokpit jest czarno-szary, z dużym, dotykowym ekranem w centralnej części. Przed kierowcą, tradycyjny dla amerykańskich samochodów, duży i trochę za gruby wieniec kierownicy, ale za to dźwignia automatycznej skrzyni biegów w starym, dobrym stylu.
Właściwie o wnętrzu można tylko powiedzieć, że jest bardzo przestronne i wygodne. Nie ma niestety w sobie polotu, a nad jakością materiałów wykończeniowych przydałoby się jeszcze popracować…
Bawola siła
Już sama pojemność silnika wzbudza respekt – 5.7 litra. To legendarne HEMI – czyli jednostka z półkulistymi komorami spalania. Rozwiązanie tak bardzo amerykańskie jak tylko się da, bo nikt w Europie ani Japonii tego nie stosuje.
Czytając charakterystykę tego silnika można na chwilę zapomnieć o wszystkim co kojarzy się z „downsizing’iem”. Żeliwny blok silnika, aluminiowe głowice i po dwa zawory na każdy z cylindrów. Generowana moc to 370 koni i 395 Nm przy 4200 obr/min. Jak na dzisiejsze standardy to „mało”, biorąc pod uwagę, że Ferrari albo BMW przy takiej pojemności uzyskałoby co najmniej 600 KM, ale jakim kosztem?! (zarówno pieniężnym jak i ogólną awaryjnością)
Na drodze okazuje się to wszystko wystarczające. 8-biegowy automat ZF to jedyny typowo europejski akcent w tym samochodzie, który dobrze łączy koła z silnikiem. Od 0 do 100 km/h w 5.1 sekundy, do 160 km/h w 12.3, a do 200 km/h w około 20 sekund. I oczywiście jak na amerykański samochód przystało, w katalogu można znaleźć informację, że ¼ mili pokonuje w 13.6 sekundy z prędkością na końcu, około 105 mph (ok.169 km/h). Maksymalnie Charger zdolny jest osiągnąć 235 km/h.
Prowadzenie, abstrahując od wymiarów, nie sprawia problemu. Na mokrym bruku, mimo tylnego napędu, zaskakuje dobrą trakcją, a wprowadzenie w poślizg wcale nie jest takie banalne. Za to komfort resorowania zasługuje na uznanie, ale to w przypadku samochodu zza oceanu nikogo nie powinno dziwić.
Konkluzja
Wydaje się, że Dodge Charger to dobra recepta dla tych, którzy chcą jeździć wygodnie w pseudo-sportowym stylu. Samochód dla ludzi, którym znudziły i opatrzyły się Panamery, BMW 5, Audi A6 czy Mercedesy CLS. I oczywiście klasowy rozrzut przytoczonych samochodów jest duży, to jednak Dodge jest gdzieś między nimi.
Cenowo wypada znacznie lepiej niż teoretyczni konkurenci z Europy. Prezentowany egzemplarz z tegorocznej produkcji i ze śladowym przebiegiem wyceniony jest w firmie Unique Cars z Redy na niespełna 200 000 zł. W Stanach Zjednoczonych podstawowa cena za Chargera to 27 995$ z silnikiem V6 i niemal 64 tys. $ za najmocniejszą SRT Hellcat z silnikiem 6.2 litra o mocy… 707 koni(!!!).
Z europejskimi rywalami pod względem konstrukcyjnym i jakościowym Dodge nie ma szans. Ale jeśli podjedzie się nim do restauracji, z całą pewnością goście będą mówić o tym właśnie samochodzie, a parkingowy chętnie podstawi Wam samochód, nawet jeśli zamówiliście tylko przystawkę.
I właśnie to w motoryzacji jest najwspanialsze. Nie ma samochodu idealnego, ale mimo to każdy jest inny i każdy ma swoje zalety.
